เป้าหมายในชีวิตของฉัน

เป้าหมายในชีวิตของฉัน

เมื่อตอนยังเด็กเราไม่ค่อยได้คิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องในอนาคตมากเท่าไรวันๆก็ได้แต่เล่นสนุกสนานกับเพื่อนที่โรงเรียนพอกลับมาก็เล่นกับเพื่อนที่บ้านคือชีวิตตอนนั้นโครตจะมีความสุขอยากได้อะไรก็ได้ทุกอย่างพ่อแม่ตามใจพอโตขึ้นหน่อยเมื่อเข้าสู่มัธยมตอนต้นก็เริ่มมีความคิดเป็นของตัวเองมากขึ้นเริ่มมีความรับผิดชอบตัวเองได้ดีในขณะหนึ่ง พอเข้าม. ปลายเริ่มมีความคิดเป็นผู้นำมากขึ้นต้องรับผิดชอบงานหลากหลายกว่าจะจบมาได้ก็ไม่ง่ายเลยพอจะเข้ามหาลัยก็ยังตัดสินใจอะไรไมได้ว่าต้องการที่จะเรียนอะไรดีจะเรียนที่ไหนจึงยังไม่รีบ จนใช้เวลาคิดประมาณปีนึงก็เริ่มจะตัดสินใจอะไรได้นิดๆเพราะมีรุ่นพี่แนะนำมาว่าเรียนเกี่ยวกับเรื่องไหนและลองสมัครเข้ามาบางทีก็คิดจะเรียนไหวไหมมันยากเกินไปสำหรับเราหรือปล่าวเพราะเราไม่ได้เรียนมาปีนึงและอีกอย่างก็ไม่ได้จบสายนี้มาด้วย ออสายนี้ที่ว่าก็คือสายคำนวน แต่ตัดสินใจเด็ดขาดแล้วว่าถ้าไม่ไหวเราก็ต้องหาวิธีทำมันให้ได้พอได้เริ่มเข้ามาสู่รั้วมหาลังอะไรๆก็ดูยากไปหมดการปรับตัวนั้นก็พอไปได้น่ะเพราะเปนคนอัธยาสัยดีเข้ากับคนอื่นง่าย ช่วงรับน้องเปนช่วงที่สนุกทำให้ผมเป็นคนบ้าไปชั่วขณะเหมือนผมยุกับโลกใหม่โลกแห่งการไม่มีความอายช่วงนี้สนุกและเฮฮาดีพอถามถึงเรื่องเรียนน่ะหรออยากจะบอกว่าเห้อออย่าพึ่งถาม เพราะเข้ามาใหม่ยังแบ่งเวลาตัวเองไม่ถูกแต่ก็ยังดีที่เอาตัวรอดจากช่วงนั้นมาได้เรื่องค่าใช้จ่ายน่ะหรออจะบอกว่าเยอะมาก ออลืมไปว่าค่าใช้จ่ายนั้นผมหาเงินเองเพื่อมาเรียนก็คือในช่วงเวลาที่ผ่านมาปีนึงผมได้ไปทำงานและก็เก็บเงินได้พอสมควรเก่งมั้ยล่ะครับจะถามถึงเรื่องชีวิตคู่น่ะหรอตอนนั้นก็ดีน่ะแต่ตอนนี้มุ่งสู่การเรียนเต็มร้อยพอขึ้นปีสองเป็นอะไรที่ดูดีน่ะได้เป็นรุ่นพี่คนแต่ความรับผิดชอบก็จะเยอะตามแต่เราก็ผ่านมันมาได้และก็ภูมิใจที่ตัวเองผ่านวิชาที่คนคิดว่ายากมาได้ดีขึ้นปีสามชีวิตก็ยังสับสนยุว่าตอนนี้กูจะจบรึป่าวว่ะเห็นแต่ล่ะคนที่ย้ายออกกันบ้างก็มีน่ะแต่ก็ช่างเหอะเรากลับมามองตัวเองดีกว่าว่าจะไปต่อได้ดีแค่ไหนเป้าหมายตอนนี้นั้นก็ต้องเรียนจบโลจิสติส์ให้ได้ในอนาคตนั้นมันไกลไปที่จะถามถึงถ้าเรียนจบผมจะมาตอบคำถามของอาจารย์อย่างแน่นอนในเรื่องของการงานนั้นผมขอฝันไว้ก่อนว่าผมอาจจะเป็นหัวหน้าคนงานที่มีลูกน้องพม่าเยอะๆก็ได้ ผมขี้เกลียจฟังคนไทยด้วยกันบ่นเงินเดือนค่าจ้างไม่ต้องเยอะมากหรอขอสัก25000ขึ้นก็พอแล้วขอแค่อยู่ใกล้ครอบครัวได้ดูแลคนที่เรารักได้พาไปเที่ยวผ่อนคลายในเวลาว่างๆกินของที่อร่อยๆ

เอาอย่างนี้เดียวจะมาชี้แจงรายละเอียดว่าความจริงเป้ามายต้องการอะไรบ้าง อย่างแรกเลยผมต้องมีรถไว้ขับตอนผมไปทำงาน ต้องมีบ้านของตัวเองสักหลังเอาแบบอยู่แถวชนบทน่ะเพราะชอบธรรมชาติมาก

เรื่องความรักไม่จำเป็นเท่าไรเพราะเคยมีมาแล้วถ้ามีก็ดีน่ะขอมาแบบขอสองก็ไหวอะไรประมาณนี้

บางทีก็อยากมีกิจการเป็นของตัวเองอยากนอนอยู่เฉยๆมีลูกน้องมาบอกงานเสร็จแล้วครับหัวหน้าคงดี

คิดดูสิถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเราจะรวยแค่ไหรแต่เรื่องทั้งหมดของเรื่องนั้นมันก็ยังอยู่ในความฝันแต่ผมคงไม่เก็บไปฝันหรอกเพราะอนาคตของผมคือวันพรุ้งนี้และปัจจุบันนั้นก็คือตอนนี้ผมนั้งเขียนความฝันของผมอยู่ผผมคิดว่าผมจะทำวันพรุ้งนี้ให้ดีกว่าวันนี้.............#อนาคตเป็นสิ่งไม่แน่นอน#